He Hoi! Mijn naam is Eline. Ik ben 31 jaar en woon samen met mijn man in het mooie Zwolle. Ik ben zoals men dit hier noemt een echte blauwvinger, oftewel een geboren en getogen Zwollenaar.
We zijn eigenlijk nooit helemaal met zijn tweeën 
want om het
weekend genieten wij van het
gezelschap van zijn zoon.
Daartussen lopen er nog twee
viervoeters in huis, poes Mila en Mimi.
Wanneer je een aantal jaar geleden aan mij zou vragen of ik ooit zou trouwen dan was mijn antwoord
gepaard met een lach geweest: “Wie ik, nee joh.” Dit zegt wel hoe mooi het leven kan lopen.
Mijn aanstaande is dan ook een
geweldig persoon en manifestatie in mijn leven. Ik begon aan een nieuwe reis tot ont-wikkelen.
Terwijl ik dacht pas daarna ruimte te hebben voor een partner in mijn leven had ik onbewust de deur al open gezet. Dit gaf ruimte om hem binnen te laten in mijn leven.
De dingen die in mijn leven gebeurd zijn hebben er voor gezorgd dat ik de persoon ben welke ik vandaag de dag ben. Hiervoor heb ik 2 langere relaties gehad waar ik veel van heb mogen leren. Tijdens de relaties maar vooral naderhand heeft dit tot inzichten geleid.
Ik zorgde namelijk beter voor de ander dan voor mijzelf. Denken en keuzes maken gebeurde vanuit mijn hoofd of ik maakte zelfs geen keuzes omdat ik niet wist waar ik goed aan deed. Mijzelf wegcijferen ten top. Ook bleef ik in bepaalde situaties bleef of hoop creëren ondanks dat er van binnen (deels onbewust) er wat knaagde en zo door.
Spreekwoordelijk gezegd heb ik een mes in mijn rug gekregen van mijn toenmalige partner. Dit heeft naderhand inzicht gegeven in de kleine ‘aha momenten’ welke mijn intuïtie destijds liet oppoppen. Van degene waarvan je er vanuit gaat en verwacht dat hij te vertrouwen is. Dat je er vanuit gaat dat wanneer je ervoor kiest in elkaars leven te zijn je verantwoordelijkheid neemt. Dat je sowieso eigenlijk verantwoordelijkheid neemt voor je daden.
Waar ik nu dankbaar voor ben omdat ik anders nooit op dit punt was gekomen. Het was echt niet altijd leuk en er zijn ook zeker genoeg tranen gevallen (en nog steeds gebeurd dit wel eens ik blijf tenslotte ook mens!)
Ik wou het anders dan hoe het leven op die momenten ging. Zo koos ik er telkens voor om er lering uit te halen. De regie te nemen en te doen wat nodig was. Denk aan hulp zoeken, boeken lezen, de stilte in of juist erover praten. Alles om te kunnen blijven groeien. Door deze interesse in on-twikkelen, de drive om te groeien, het anders willen ervaren en doen kwam ik in contact met verschillende mensen. Mensen als een alternatieve coach,
psycholoog, coach, maatschappelijk werk in het logistieke werkveld destijds. Zo leerde ik meer en meer.
Door die interesse volgde ik in 2017 de opleiding Neuro Linguistisch Programmeren (NLP). Dit vond ik zo bijster interessant dat ‘het allemaal in je hoofd zit’. Dat je er zelf de regie over hebt en in feite kan kiezen hoe jij je
(ergens over) voelt. Hier ontstond het zaadje om in de toekomst voor mijzelf te beginnen. Dit mooie met anderen te delen. Intussen ging de reis door en in 2018 volgde ik een jaarprogramma om onder andere uit te zoeken waar ik naar verlangde en om meer over mijzelf te weten te komen.
Zo heb ik tot 3 keer toe mijn baan opgezegd. De eerste keer was spannend. Dit was een baan waar ik 6 jaar in de logistiek heb gewerkt als leidinggevende. Dit kwam destijds op mijn pad en is een mooie aanvulling geweest voor groei en ontwikkeling. Om onze wegen te kunnen scheiden hadden we een goede regeling getroffen wat
letterlijk ruimte gaf. Wat genoot ik daarvan. Wat een rust en vrijheid. Even niks moeten maar gewoon kunnen zijn. Precies op het juiste moment kreeg ik een reactie op de onlangs verstuurde sollicitatie en zodoende kon ik weer aan het werk.
Dit gebeurde de 2e keer ook. Ik was terug gegaan naar werken met mijn hart, wat ik na verloop van tijd begon te missen in de logistiek. Ik werkte weer met kinderen. Keer op keer in betere omstandigheden waardoor ik
mijzelf nog beter leerde kennen.
De 3e keer kwam ik tijdens het werken erachter dat ik onder andere vrijheid als kernwaarde heb waarop het werk in deze hoedanigheid niet meer bij mij paste.
Het ont-wikkelen ging door, zie het voor je dat er steeds een laagje af gaat om zo dichterbij mijzelf te komen. Tijdens de reis kwam ik in aanraking met het werken met energie. Dit gaf echt zo’n ‘WAUW’ effect. Ik voelde mij op dat moment weer puur. Steeds meer kwam ik dichterbij mijzelf. Omdat dit naar meer smaakte ben ik gaan
leren hoe ik mijn energie kon laten stromen.
Dit leerde ik door Reiki 1 en van Reiki 2 in 2019 werd dit de opleiding Holistisch Therapeut in 2020 (-2022).
Voor mij de connecting dots van al het geleerde wat ik tot dusver in mijn gereedschapskist heb zitten. Wat ik in eerste instantie voor mijzelf doe en leer, net zoals al het andere om mijzelf te doen laten groeien.
Ik heb geleerd mijn intuïtie te versterken en mijzelf
beter te begrijpen en hierin blijf ik leren.
Ik krijg inzichten, voel ontspanning en verlichting.
Dit is zo’n verademing! Elke keer ontstaat er ruimte voor nieuwe keuzes. Mijn hart gaat steeds meer open zodat ik volledig vanuit mijzelf ben gaan leren leven.
Doordat ik mijzelf nog steeds blijf ont-wikkelen zie ik nu in dat vroeger diverse overtuigingen zijn ontstaan.
Bijvoorbeeld dat in groep 1, 4 vriendjes/vriendinnetjes met wie ik veel omging mij verlieten. Zo draagt de
opleiding tot Holistisch Therapeut bij om steeds een laag dieper te ont-wikkelen. Zo werd het helder kijkend naar
bovenstaand voorbeeld, dat dit een vorm is van mijn onderliggende overtuiging dat ik niet goed genoeg zou zijn. Natuurlijk is dit niet altijd even prettig alleen daarna ben ik altijd dankbaar voor het verkregen inzicht. Zo is de opleiding niet alleen een vorm van kennis die ik opdoe. Het blijft mij ont-wikkelen gepaard met steeds meer
bewustwording en inzichten.
Het zaadje welke na de NLP tot stand is gekomen om onder andere dit mooie met anderen te kunnen delen en inmiddels nog veel moois is in 2020 de praktijk Your Innerlight een feit geworden. Het zaadje is ontkiemd. Ik ben gaan staan voor mijzelf en indirect voor jou. Want hoe kan ik jou helpen als ik achter de coulissen zou blijven staan terwijl ik jou als persoon wil raken en verlichten met mijn licht. Dat jij jouw innerlijk licht weer kan gaan zien en mag gaan laten stralen!
Nog steeds vraag ik zo nu en dan om hulp wanneer ik merk dat ik hier behoefte aan heb. Ik weet nu namelijk dat dit helemaal oké is en dat we het echt niet allemaal alleen hoeven te doen. Sterker nog door om hulp te vragen kan je dingen van een ander perspectief gaan voelen en zien. Je krijgt als persoon altijd precies datgene wat je op dat moment aankan én nodig hebt.
